0

Ergens in april, op een regenachtige middag, een klein wonder,
zomaar uit het niets, wat bijzonder.
Het moest vast zo zijn,
er viel opeens een wit bloemetje, klein maar fijn.
Het was in hun tuin, en het dwarrelde naast mij neer,
was het een teken net als toen die ene keer?

Vertelde het bloemetje klein, maar fijn:
dat ondanks het verlies, hij altijd dicht bij mij zou zijn?
Dat onze wederzijdse liefde, zou blijven bestaan,
dat hij in welke vorm dan ook, met mij mee zou gaan?
Dat ondanks de te korte periode in ons gezamenlijke leven,
hij mij al zijn liefde en warmte had gegeven?
Dat we elkaar een paar jaar geleden opeens weer hebben ontmoet, zo bijzonder en apart,
maar dat deze aardse ontmoeting zal worden gekoesterd in ons beider hart?

Het bloemetje heb ik op de tuintafel gelegd, in al zijn pracht
en in mijn gedachten heb ik gezegd, jij bracht de kleur weer in mijn leven, rust nu maar zacht!

Ergens in april, op een regenachtige middag, een klein wonder
Zomaar uit het niets, maar voor mij heel bijzonder!

Margriet Adema

Wonder
RememberMe

Voor een afscheid met een gekleurd randje