0
Terug naar overzicht

Een waardig afscheid

02/07/2021
Redactie
Delen:
Een waardig afscheid

Onlangs was ik uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de crematie van een goede vriend.

Na het overlijden van zijn echtgenote, ongeveer 10 jaar geleden, werd er bij hem alzheimer geconstateerd en samen met hem ging ik mee met de diverse onderzoeken. Je kon aan hem merken dat hij langzamerhand de controle over zijn geest aan het verliezen was. Vele mooie gesprekken mochten wij met elkaar voeren. Ook de toekomst bespraken wij. Hij had er in ieder geval voor gezorgd dat zijn testament goed was geregeld voor de enige dochter welke zij hadden. Dochter woonde met haar man en dochtertje in de directe omgeving en hij bezocht hen regelmatig.

De vroege fase

Dit was in zijn vroege fase van alzheimer. In de vroege fase van de ziekte van Alzheimer zag je kleine veranderingen in het gedrag of de capaciteiten van hem. Het viel ons al op dat hij recente gebeurtenissen vergat. In deze fase kon hij:

  • Recente gesprekken of gebeurtenissen vergeten;
  • in herhaling vervallen;
  • nieuwe ideeën trager begrijpen;
  • de draad van een verhaal verliezen;
  • verward zijn;
  • minder vloeiend spreken;
  • het moeilijk vinden om beslissingen te nemen;
  • zijn interesse in andere mensen en activiteiten verliezen.

De middenfase

Toen kwam hij in de middenfase alzheimer. In de middenfase werden de veranderingen duidelijker. Hij had bijvoorbeeld meer hulp nodig bij dagelijkse bezigheden zoals eten, wassen en aankleden. Ook ging hij steeds meer vergeten, dingen herhalen en kreeg hij moeite om mensen te herkennen. In deze fase kon hij:

  • Sneller overstuur, boos, agressief of achterdochtig worden;
  • verward zijn over waar hij was;
  • weglopen of de weg kwijtraken;
  • verward zijn over de tijd;
  • 's nachts opstaan omdat zijn slaap/waakritme verstoord raakt;
  • problemen hebben met de waarneming, en in sommige gevallen hallucinaties hebben.

En aan onze vriendschap kwam in de middenfase dan ook jaren geleden een abrupt einde. Opeens wilde hij zijn dochter en mij nooit meer zien of spreken. Ik heb nog wel geprobeerd contact te leggen, maar daar was hij heel resoluut in. Met zijn dochter kreeg hij nog wel even contact, maar uiteindelijk heeft hij dat ook verbroken. De altijd goedlachse en hartelijke man die hij was veranderde in een “oude, brommerige man”.

De laatste fase

Hij kon niet langer zelfstandig blijven wonen en heeft zijn eigen woning, waar hij zo fijn had gewoond met echtgenote en dochter, moeten verkopen. Hij is liefdevol opgenomen in een zorginstelling. Hij wilde steeds minder contact met mensen en stuurde deze gewoon weg en verbrak alle vriendschap- en familiebanden. 

Hij kwam toen in de laatste fase alzheimer. In dit stadium had hij nog meer hulp nodig. Geleidelijk werd hij volledig afhankelijk van anderen. Het geheugenverlies was groot: hij kon bekende voorwerpen, mensen of plekken niet meer herkennen. In deze fase ging hij:

  • Veel afvallen, ondanks te veel eten;
  • incontinent raken, eerst voor urine en later ook voor ontlasting;
  • geleidelijk de spraak verliezen, hoewel hij soms een paar woorden blijft herhalen of van tijd tot tijd schreeuwt;
  • onrustig worden en op zoek zijn naar iets of iemand;
  • verdrietig of agressief zijn, vooral als hij zich bedreigd voelt.

Een heel mooi besluit

En toen ontving zijn dochter een telefoontje van de notaris met het bericht dat haar vader was overleden. In het testament had hij o.a. laten opnemen dat zij de uitvaart zou moeten regelen. Er waren verder geen uitvaartwensen bekend dus moest zij dit allemaal zelf bedenken en regelen met de uitvaartondernemer.

Aangezien haar ouders altijd van die ontzettend lieve en gastvrije mensen waren nam ze een heel mooi besluit. Alle familieleden en vrienden die door haar vader de deur waren gewezen zou ze uitnodigen, net zoals vroeger toen haar ouders nog samen waren en deze mensen altijd aanwezig waren op feesten en partijen en lief en leed deelden.

Een waardig afscheid

Het was inderdaad een waardig afscheid. Iedereen die van de familie en vrienden een uitnodiging hadden ontvangen waren aanwezig bij de uitvaartplechtigheid. Mooie toespraken waarin veel herinneringen werden opgehaald aan de prachtige jaren die we met elkaar hadden gehad. Ook na afloop werden veel mooie en dierbare herinneringen opgehaald.

Wat zouden haar ouders trots geweest zijn op hun dochter, schoonzoon en kleindochter dat zij dit zo hadden geregeld. Het verlies is en blijft, maar de herinnering aan dit fantastisch lieve gastvrije echtpaar leeft in ons allen voort.

Delen:

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit artikel.

Reactie plaatsen

RememberMe

Voor een afscheid met een gekleurd randje