Het is laat.
Het is tijd om te gaan slapen
en ik weet
deze dag zal mij altijd raken.
Mijn leven gaat verder
terwijl jij het jouwe achterliet.
Ik moet de draad weer oppakken
en verder gaan met mijn verdriet.
Wanneer vind ik weer mijn stralende lach,
na die knuffel die alleen jij kon geven.
Morgen zijn er de dingen van alledag,
morgen moet ik verder met mijn leven.
Het is alweer ochtend,
een nieuwe dag breekt aan.
Ik beloof mezelf te blijven kijken
naar de kleine wonderen in ieders bestaan.
Theresia Rook
