Gedichten

Waarom houden we ons vaak groot, 
ondanks de verdriet en pijn?
Wat is de reden dat we voor anderen sterk willen zijn?
Waarom verbergen we onze tranen 
en houden we voor anderen een masker voor?
Waarom spreken we onszelf toe
"Kom op niet zeuren, ga gewoon door"?

Misschien willen we niet dat anderen 
ook lijden door ons verdriet, 
dat anderen zich zorgen maken door onze pijn…
We willen dat alles "gewoon normaal" zal zijn
tot we onze lach weer kunnen delen 
en we van onszelf geen "mooi weer" meer hoeven te spelen.
Gewoon even slikken en diep ademhalen,
de schouders eronder en blijven stralen…

Ilone Krukkert

Er zijn nog steeds mooie dingen
die je nu even niet ziet...
Er is nu een grijze sluier
waardoor je geen kleuren meer ziet.
Het lijkt alles te bedekken
door een laag van intens verdriet.
Alles gaat langs je heen, buiten je wil.
Zelfs stemmen en woorden vallen stil.
Je hart en je ziel kunnen nog niet vatten 
wat er is gebeurd,
omdat elke vezel van je lichaam
je verlies en het gemis betreurt.
Stapje voor stapje, dag na dag
lijkt je wereld weer wat gekleurd.
Verwerken van verlies kost tijd,
het kost je heel veel kracht en moed.
Het lijkt soms wel een eeuwigheid...

Ilone Krukkert

Het leven
is als het maken van een puzzel.
Soms past alles precies in elkaar
en gaat het je voor de wind.
Soms duurt het uren, dagen, jaren
voor je net dat ene stukje vindt.
Misschien kies je voor weinig stukjes...
Of juist voor heel véél.
De één begint in het wilde weg,
de ander wil eerst de rand maken.
Soms heb je veel pech
en lijken de stukjes kant nog wal te raken.
Maar uiteindelijk is de puzzel toch klaar...

Ilone Krukkert

Wees goed voor elkaar.
Elke dag is er één,
en is zo voorbij...
Vergeef als je kunt,
maak een ander blijf.
Heb lief en geniet,
want hoelang je samen hebt,
dat weet je niet...

Ilone Krukkert