Gedichten

De liefde is zoveel meer dan glorie.
Niet enkel feest en euforie.
De liefde kent haar angst en zorgen.
Soms in verdriet of strijd verborgen.
Een stille traan als relikwie.

De liefde maakt ons, potverdorie,
zo ontzettend kwetsbaar, klein.
Maar juist daarmee leert zij ons morgen 
mild en teder sterk te zijn.

Caroline Duisings

(BalansDans)

Als een rode draad
slinger jij door mijn dag.
Ik verbind jou met mijn leven,
met mijn ademhaling, met mijn hartslag.

Ik voel je wanneer ik slaap.
Ik ervaar je wanneer ik waak.
Ik weet dat deze snaar
jouw afwezigheid tastbaar maakt.

Ik weef in grootse stilte.
Ik geef ruimte aan mijn tranen.
Ik leef verder met jouw liefde.
Ik zweef met jou in mijn bestaan.

Prachtige rode draad.
Ik neem je op in mijn tijd.
Ik vlecht een nieuwe weg.
In alles voel ik jouw aanwezigheid.

Karin Anbergen

Languit gestruikeld bezweken,
viel ik door de last van rouw.
Terwijl ik met moed en kracht,
het leven weer omarmen zou.

Vastberaden ging ik voort,
op weg naar een nieuwe horizon.
Totdat mijn lichaam mij vertelde,
dat het zo niet langer kon.

Ik strompelde en de grond was hard.
De pijn sneed dwars door mijn ziel.
De tranen gleden als vanzelf.
Het was goed dat ik eindelijk viel.

Nu was ik klaar voor de emotie.
Ik vluchtte niet meer langer voort.
Het werd tijd dat mijn verdriet,
door mijn wezen werd gehoord.

Ik huilde en ik verzachtte.
Ik huilde en ik liet me gaan.
Ik heb de bodem aangeraakt,
ben toen ook weer opgestaan…

Karin Anbergen

Ik ben zó blij dat ik je heb gekend
en dat je nog altijd bij me bent.
Je bent voor altijd in mijn hart
en in mijn gedachten.
Ook al voel ik me soms zó alleen.
In de eenzame nachten
vind ik je steeds terug in alles om me heen.
En ook al heb ik vaak verdriet,
alle mooie herinneringen 
blijven altijd bij me.
Die zal ik altijd koesteren.
Nee die vergeet ik niet.

Ilone Krukkert