Gedichten

Het leven is net als de getijden van de zee.
Soms komt het op ons af,
soms neemt het stukjes van ons mee...
Nieuw leven komt...
En er is leven dat ons verlaat.

Tussen blijdschap en verdriet
moet je elke dag beseffen
hoe bijzonder en uitdagend het leven is.
Het geeft en neemt elke dag weer...
Zolang je bestaat.

Ilone Krukkert

Het hoofd te vol,
het hart te leeg,
verduisterd was je zicht.
De woorden hol,
de hoop die zweeg,
dus koos je voor het licht.

Wat rest is slechts de eenzaamheid
en zo vele vragen,
want in jouw eigen stille strijd
had ik je willen dragen.

Caroline Duisings

Ze zeggen dat ik los moet laten,
dat het leven verder gaat,
dat ik mezelf bij elkaar moet rapen
en dat morgen echt bestaat.

Men vertelt mij van een leven
waar de zon dagenlang straalt,
waar ik weer een uitweg vind
terwijl ik vandaag nog steeds verdwaal.

Ook geven ze mij de zoete woorden
die ik niet meer vinden kan.
Ik spreek in zinnen van diep verdriet.
Voor mijn gevoel al eeuwenlang...

De mensen kennen mijn verhaal.
Maar ervaren ze ook die diepe pijn
van mijn onmacht en mijn tranen,
gehuild in stille eenzaamheid?

Kunnen ze de tijd bespelen
en het licht bij morgenstond?
Dan hoop ik dat ik ooit zal helen
en genezen van deze diepe wond…

Karin Anbergen

In moeilijke tijden worden banden versterkt.
Samen wordt het verdriet verwerkt.
Blikken zeggen vaak meer dan alle woorden...
Er is een sterk gevoel van bij elkaar horen.
We worden weer geconfronteerd met ons sterfelijk zijn.
We voelen ons nietig en klein.
Maar doordat we dit allemaal met elkaar kunnen delen,
verwerken we het gemis, het verdriet en de pijn...

Ilone Krukkert