Gedichten

Kan een hart in stukken breken
en doodeenvoudig slaan,
terwijl tranen blijven steken en
niet meer verder willen gaan...

Kan een mond nog woorden spreken
terwijl de stilte de scepter zwaait
in een wereld, een mallemolen
die eindeloos zijn rondjes draait.

Kunnen benen blijven lopen
zonder richting, zonder doel.
Ondanks de beklemming van mijn wezen,
ondanks de kou die ik steeds maar voel.

Kunnen handen blijven geven
in een leegte zonder eind
waarbij de pijn, ondraaglijk zwaar,
niet vermindert of verdwijnt.

Ik ben aanwezig en eigenlijk niet...
Mijn lichaam heeft het reeds herkend.
Het is om de vreselijke reden
dat jij niet langer bij me bent…

Karin Anbergen

Het gevoel van gemis kennen we allemaal helaas,
maar waar iemand ook is,
wat we ook wensen of willen geloven,
we richten onze gedachten aan onze geliefden
toch vaak hier naar boven.
Naar de wolken, de sterren, de maan…
Ze zijn allemaal ongrijpbaar, mysterieus en indrukwekkend.
We kunnen ze vanaf hier zien,
maar toch zijn ze zo ver hier vandaan...

Ilone Krukkert

Plots dan zie ik
het weer voor me,
hoe de angst
diep in mij kroop,
hoe de toekomst
leek te draaien,
de onmacht
in mijn dagen sloop.

Die ene tel,
dat het leven keerde
kleurt voor altijd
mijn bestaan.
Al weet ik nu,
dat het mij leerde:
de liefde helpt ons
voort te gaan.

Caroline Duisings

Balansdans

Laat leegte zijn -
in je hart.

Tuurlijk,
pijn doet het,
mag er zijn.

Omdat je liefhebt.
voor altijd.

Laat ruimte
komen –
in je hart

Rouw gaat niet ‘over’,
het verweeft zich
met jouw leven.

Omdat je liefhebt.
voor altijd.

Simone Snakenborg