Fijn dat je dit leest. Ik ben Isolde De Paepe en noem mezelf, naast nog heel wat andere dingen, ceremoniebegeleider. Doorheen de jaren ontdekte ik hoe belangrijk het voor mij is om de mijlpalen in mijn leven te markeren. De mooie, maar ook de pijnlijke momenten te verankeren op zo'n manier, dat ik nadien weer verder kan.
Gaandeweg vroegen mensen rondom mij om dat ook voor hen te doen. Samen met hen zocht ik naar woorden en passende rituelen om hun mijlpaal vorm te geven. Helemaal op maat. Van daaruit startte ik 'Levensgroet'. Samen met mensen breng ik een groet aan het leven. Ook een leven dat ten einde is.
Al meer dan 5 jaar werk ik nu vast voor een begrafenisondernemer in de buurt van waar ik woon om voor te gaan in burgerlijke rouwplechtigheden. Ik vind het steeds een voorrecht om het verhaal van mensen, families te mogen horen en voor heel even deel te mogen uitmaken van dat verhaal.
Vanuit dat gevoel, deel ik graag hier met jullie mijn bevindingen.
Artikelen
Even stilstaan in november...
De periode rond 1 november is voor ritueelbegeleider Isolde de Paepe altijd een bijzonder moment. Ze neemt ieder jaar in november de tijd om stil te staan bij de uitvaarten die zij het afgelopen jaar heeft mogen begeleiden.
De schoonheid van verdriet
Ritueelbegeleider Isolde de Paepe schrijft in haar nieuwste blog voor RememberMe hoe het 'levensboek' van een dierbare voorzichtig dichtgedaan kan worden met afscheidsrituelen, wetende dat daarmee ook een hoofdstuk in je eigen leven afgesloten wordt.
Mag ik huilen, alsjeblieft?
Isolde de Paepe werkt al meer dan 5 jaar als ritueelbegeleider in België. In haar eerste gastblog voor RememberMe vertelt ze dat het belangrijk is om je verdriet er te laten zijn.
