Ik zie haar staan
Met stralende ogen en een lach
Ze laat zich niet verslaan
Door zorgen en tegenslag
Ze blijft vol vertrouwen
Het leven tegemoet treden
Ook al ligt er een groot verlies
In haar verleden
Ik spreek haar aan
Ze luistert aandachtig
De vragen die ik stel
Beantwoordt ze krachtig
“Ik heb het leven tot me genomen
Het is niet altijd eenvoudig geweest
Ik had een reden om niet meer te willen
Ik voelde me angstig en heftig bevreesd
Ik heb gezocht en nog steeds niet gevonden
Maar ik ga door, want het leven is fijn
Het lijden is voor altijd aan mij verbonden
Maar daarom hoef ik nog geen lijden te zijn!”
Ik voel haar moed en ook haar tranen
Ze gaat haar weg met overtuiging en macht
Ze draagt haar verdriet met liefde en warmte
Waardoor ze van de toekomst nog altijd verwacht
Karin Anbergen
