Daar is weer de nieuwe morgen
Het licht streelt me
Maar de kou verveelt me
Ik heb vandaag
Last van de pijn die ik bij me draag
Mijn schouders hangen zwaar
Mijn tranen steken
Mijn hart zal weer breken
Oneindig gemis
Door de leegte die zo duidelijk voelbaar is
Mijn wezen voelt enkel traag
Maar de wereld gaat
Snelt voort van vroeg tot laat
Ik voel me alleen
Zonder jouw aanwezigheid om me heen
Nu sta ik weer eens een keertje stil
Laat de dag bekomen
Jij bent bij me in mijn dromen
Jij blijft in mij
Onzichtbaar dichtbij
Karin Anbergen
