Rode pimpernel: bloemen bij en na uitvaart

De gereserveerde plek op het terrein waar de bloemen komen te liggen na de crematie, de zogeheten bloemenveld, kom je bij ieder crematorium weer tegen. Zo af en toe sta ik stil bij zo’n veld en bekijk de bonte mengeling aan rozenharten, kleine en grote bloemstukken, enkele rozen en nog veel meer. Zij zijn de kleurige en stille getuigen van de traditie om een overledene te omringen met bloemen. 

Bloemen bij de uitvaart

Niet iedereen is blij met bloemen of met 'zomaar' een bepaald soort bloemen. Dan lees je vaak: ‘geen bezoek, geen bloemen’ of ‘voor de bloemen zorgen we zelf’. Enkele zinsneden uit rouwadvertenties en rouwkaarten. Soms vindt men bloemen niet passen bij het grote verdriet dat het overlijden teweeg brengt of willen ze geen allegaartje. Wat ik nog vaker tegenkom, is dat nabestaanden juist heel blij zijn met bloemen. Ze hebben zelf heel specifieke wensen over wat voor bloemen ze op en/of rondom de kist van de overledene willen plaatsen. Bloemen kunnen dan veel uitdrukking geven, ongeacht of ze van de bloemist of uit de tuin komen. Met veel liefde en zorg worden de keuzes bepaald. Uit mijn ervaring blijkt dat de gevers de bloemen met grote zorg uitzoeken. Het komt ook steeds meer voor dat mensen de bloemen na de crematieplechtigheid mee naar huis nemen. 

Bloemist

Wensen van nabestaanden vertalen in een mooi bloemstuk is voor veel bloemisten echt een vak. Goede bloemisten leggen daar veel eer en liefde in. Ik vind het, in mijn werk als uitvaartverzorger, fijn als de mensen de bloemen zelf verzorgen en zelf in overleg met de bloemist gaan. Dat maakt het bloemstuk vaak het meest dierbaar. Soms past uitbundig en veel bij je, maar ook een enkele tak uit de tuin kan volstaan. Het komt ook regelmatig voor dat nabestaanden vragen of ik het regel. Dan komen ze er zelf niet aan toe, vinden dat ze er geen gevoel voor hebben en laten het liever aan mij over. Ik neem die taak dan graag op me en heb een paar favoriete adressen waar ik terecht kan.

Rode pimpernel

Onlangs was ik voor een werkje bij de bloemist. Ik had een foto van de kist bij me en ook de rouwkaart om de sfeer weer te geven. In de winkel stond een vaas met grote takken waaraan kleine donkerrode knopjes zaten. Eenvoudig, wild en een springerige weelde. Ik kon me niet herinneren die bloemen ooit eerder gezien te hebben. Het bleek rode pimpernel te zijn. Tot mijn verbazing bleek het een rozensoort. Het leek me passen bij de vrouw die overleden was. Ze was een eigenzinnige, alleenstaande dame. Iemand die haar eigen weg ging. Rode pimpernel maakte uiteindelijk onderdeel uit van het bloemstuk en het resultaat was prachtig. Bij de uitvaart bleek dat er nog twee bloemstukken werden gegeven door vrienden en familie, waarin ook rode pimpernel was verwerkt. Heel apart dat zo’n weinig gebruikte bloemsoort een paar keer terugkwam. 

De bloemen na de uitvaart

Bij een begrafenis worden de bloemen op het graf gelegd. Bij een crematie kan het zijn dat de bloemen op het bloemenveld worden gelegd. Vaak gaan de bloemen mee terug met de nabestaanden die er dan troost uit halen en de bloemen nog een tijdje kunnen koesteren. 

Het rode pimpernel bloemstuk kwam samen met de overige bloemen, die de betreffende overleden mevrouw had gekregen, op het bloemenveld bij het crematorium te liggen. Laatst was ik weer bij dat crematorium. Natuurlijk keek ik even bij het bloemenveld. Daar stonden ze nog; de bloemstukken met de rode pimpernel. In tegenstelling tot een paar dagen geleden leken ze hun verhaal te vertellen over leven en vergankelijkheid.