Gedenkfoto s t i l l e v e n d
Een met liefde en respect samengesteld fotografisch stilleven van persoonlijke bezittingen als eerbetoon aan iemands leven en nalatenschap. Elk item vertelt een verhaal en draagt een emotie met zich mee. Een geleefde geschiedenis die ons herinnert aan iemands passies, voorkeuren en de liefdevolle momenten die werden gedeeld.
Het creëren van een stilleven is een poëtische manier om de sporen van een geleefd leven vast te leggen. Door middel van subtiele symboliek en zorgvuldig gekozen elementen kan een stilleven een gevoel van verbondenheid oproepen, vooral voor degenen die vertrouwd zijn met de inhoud en betekenis van de afgebeelde objecten.
Een portret van uw dierbare kan, zeker tijdens het rouwproces, confronterend zijn. Kunst heeft het vermogen om op een zachte en toch diepgaande manier herinneringen op te roepen, zonder zwaar te worden. Het biedt een manier om uw verlies te verwerken en de herinnering levend te houden.
Als u een Gedenkfoto s t i l l e v e n d wilt laten maken kom ik graag bij u langs om te luisteren naar wie uw dierbare was en waar hij of zij van hield. Samen bespreken we de door u geselecteerde voorwerpen en vertelt u waarom juist die items u zo aan diegene doen denken.
Met respect voor de herinneringen en het leven van de persoon in kwestie en een diep begrip voor de emotionele impact op degenen die achterblijven, zal ik de voorwerpen meenemen en fotograferen. Als de Gedenkfoto uw herinneringen op de juiste manier weergeeft, wordt deze afgedrukt, ingelijst en samen met de items door mij bij u thuis gebracht.
Over Malva Blom en het ontstaan van Gedenkfoto s t i l l e v en
Het idee voor Gedenkfoto s t i l l e v e n d ontstond na het overlijden van mijn vader in 2015. Ik keek vertederd naar zijn horloge, het halflege pakje zware shag, de aansteker en het asbakje, die naast zijn lichaam op een tafeltje lagen. Voor een ander onbeduidende spullen die voor mij onlosmakelijk aan hem verbonden waren. Door mijn verdriet vergat ik daar een foto van te maken. Na zijn afscheid waren de spullen opgeruimd. Het tafeltje was leeg.
Na een rouwperiode pakte ik mijn werk weer op. Het idee van de gedenkfoto verdween naar de achtergrond. Zes jaar later overleed ook mijn moeder. Mijn ouders leefden niet meer… het voelde alsof het dak van mijn huis was.
Me te realiseren dat ik het te pijnlijk vond om na hun overlijden steeds hun gezichten te zien bracht me terug op mijn idee voor de gedenkfoto. Ik maakte een fotografisch stilleven van de spullen die me liefdevol aan hen doen denken. Ik raak vertederd als ik ernaar kijk waardoor mijn ouders op een zachtere manier aanwezig blijven. Het geeft me de ruimte om mijn verlies te verwerken en tegelijkertijd de herinnering aan mijn dierbaren levend te houden.
Na dertig jaar gewerkt te hebben als televisie producer luister ik naar mijn verlangen om werk te doen dat dicht bij mijn hart ligt en betekenisvol voor anderen kan zijn.
