Kinderwens overleden man toch nog vervuld

De Belgische lerares Wendy Clerkx heeft een kind ter wereld gebracht via postmortale in-vitrofertilisatie (IVF). Twee jaar na de dood van haar man Marco Vos kreeg ze hun zoontje Viktor. Inmiddels is hij één jaar. Het stel had een grote kinderwens, maar nooit de kans gekregen om een kind te krijgen vanwege Marco’s ziekte. Een zeldzame spierkanker waaraan hij overleed in 2014. Uiteindelijk is Marco twee jaar na zijn dood toch nog vader geworden.

Iets nalaten

“De geboorte van onze zoon is een overwinning op de dood”, zegt Wendy tegen de Belgische krant Het Nieuwsblad. Postmortale IVF is iets uitzonderlijks, dus veel kranten hebben over haar en Viktor geschreven. Toen Marco nog leefde probeerde Wendy zwanger van hem te worden, maar dit lukte niet. Hij moest te vaak geopereerd en bestraald worden. Postmortale IVF was nog wel een optie. Hij liet zijn zaadcellen invriezen, zodat Wendy na zijn dood een kind van hem kon krijgen. “Hij wilde mij iets nalaten waarmee ik verder kon”, zegt ze. Ze heeft het er vaak met Marco over gehad, voor wie het einde naderde. Hij besefte dat hij zijn kind nooit zou ontmoeten, maar zijn liefde voor Wendy was zo groot dat hij het haar enorm gunde.

Elke dag dankbaar

Het is voor Wendy niet altijd even makkelijk om een kind te hebben van haar overleden partner. Ze staat er alleen voor als moeder en mist Marco verschrikkelijk. Bovendien herkent ze hem in Viktor wat aan de ene kant pijnlijk is, maar aan de andere kant mooi. “Elke dag ben ik dankbaar dat ik Marco’s kind gebaard heb. Hij leeft in Viktor voort”, zegt ze tegen de Belgische website HLN. Op dit moment groeit Viktor op met mannelijke rolmodellen zoals zijn opa en zijn peetvader, zodat hij niet helemaal zonder vader leeft. Marco had Wendy op het hart gedrukt dat ze zeker niet alleen moest blijven. Dus misschien komt er ooit een man in haar leven die de volledige vaderrol voor Viktor op zich gaat nemen.

Postmortale IVF in Nederland

In Nederland komt postmortale voortplanting niet vaak voor en er zijn strenge voorwaarden aan verbonden. Ten eerste moeten beide partners het erover eens zijn, en het moet schriftelijk zijn vastgelegd. Daarnaast mag het kind niet slechts gewenst zijn om het rouwproces door te komen. In België is dit ook zo. Eerst hebben Marco en Wendy het juridisch laten vastleggen dat zijn zaadcellen na zijn dood gebruikt mochten worden. Vervolgens moest Wendy langs psychologen van een fertiliteitskliniek toen ze na de dood van Marco aangaf klaar te zijn voor de zwangerschap. De psychologen testten of ze de juiste redenen had om zwanger te worden en of ze hiervoor sterk genoeg was. Ze constateerden dat dit zo was en gaven Wendy toestemming voor de postmortale IVF-behandeling. Bronnen: hln.be, nieuwsblad.be,