Vrijwillige levensbeëindiging

Ieder leven verdient een mooi einde. Dat vind ik het mooie aan mijn vrijwilligerswerk als uitvaartconsulent. Samen met de mensen die ik bezoek wordt besproken wat de wensen voor, tijdens en na de uitvaart zijn. Alle aspecten rondom de uitvaart komen dan ter sprake.

Afschrift

Een aantal vragen komen hierbij aan bod: wenst de betrokkene te worden begraven of gecremeerd? Wil de persoon wel of geen muziek tijdens de uitvaart? En wil hij of zij wel of geen kist? Zo zijn er nog veel meer dingen die we gezamenlijk bespreken. Dit alles leg ik vast en sla ik op. De betrokkenen krijgen een afschrift en kunnen dit dan eventueel met familieleden bespreken.

Naderend levenseinde

Zo kom ik ook regelmatig bij mensen die ongeneeslijk ziek zijn. Vooral zij bereiden zich in veel gevallen voor op hun naderend levenseinde. Zij regelen, indien van toepassing, alles voor de nabestaanden. Te denken valt aan verzekeringen, testament en hun uitvaartwensen. En het valt mij op dat zij dit allemaal willen regelen om na hun overlijden niemand 'tot last' te zijn. Zij hebben hun arts gevraagd of hij of zij bereid is euthanasie te verlenen. Ze hebben dit mondelinge verzoek ondersteund met een schriftelijk euthanasieverzoek. Euthanasie is geen recht voor de patiënt; het betreft altijd een verzoek aan de arts. De arts beoordeelt of hij op het verzoek kan ingaan.

Een arts mag euthanasie verlenen als hij zich ervan heeft overtuigd dat de situatie aan de voorwaarden van de euthanasiewet voldoet. De belangrijkste eisen zijn dat er sprake moet zijn van uitzichtloos en ondraaglijk lijden en van een vrijwillig en weloverwogen verzoek. Er mag geen redelijke andere oplossing zijn om het lijden te verlichten en de arts moet een tweede arts hebben geconsulteerd. Meestal is dit een 'SCEN' arts. De afkorting SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland. 

Ongeneeslijk ziek

Persoonlijk ben ik nauw betrokken geweest bij het overlijden van mijn zus en zwager. Ook zij waren ongeneeslijk ziek en bij de ongeneeslijke ziekte van mijn zus en het ondraaglijk lijden heeft zij gekozen voor vrijwillige levensbeëindiging. In het bijzijn van haar echtgenoot en beide zoons is zij rustig en vredig ingeslapen. Ook mijn zwager was ongeneeslijk ziek. Hij koos ook voor vrijwillige levensbeëindiging. Hij stelde mij hiervan op de hoogte en samen met hem en in aanwezigheid van mijn zus (zijn vrouw) hebben we zijn uitvaartwensen kunnen bespreken. Ook andere zaken welke nog geregeld moesten worden zijn de revue gepasseerd. 

Hij wilde graag dat op de avond voor zijn vrijwillige levensbeëindiging zijn schoonmoeder, schoonzussen en zwagers bij hem zouden komen om gezamenlijk nog wat te drinken. Het was heel vreemd om deze avond zo door te brengen wetende dat hij de volgende dag zou overlijden.

Vrijwillige levensbeëindiging in Nederland 

De volgende dag kwam de arts en is hij rustig in het bijzijn van echtgenote en kinderen ingeslapen. Zelf mocht ik mee naar het mortuarium om te assisteren bij zijn laatste verzorging. Ongelooflijk, maar het klopte helemaal zoals hij zelf had verteld de vorige dag. Zijn hoofd was nog goed en helder, alleen het lichaam was op. Dat laatste mocht ik met eigen ogen aanschouwen. Wij hebben met zijn allen ervoor kunnen zorgen dat zijn uitvaart volgens, en in overeenstemming met zijn wensen, uitgevoerd kon worden. Gelukkig is  vrijwillige levensbeëindiging in Nederland bespreekbaar en kan het waar wenselijk uitgevoerd worden. Onnodig lijden kan hiermee voorkomen worden.