In de zomer van 2015 is bij mij op 25-jarige leeftijd baarmoederhalskanker geconstateerd, in een relatief ver stadium. Gelukkig ben ik na vele behandelingen inmiddels 'schoon' verklaard, maar dat neemt niet weg dat mijn geest een enorme switch heeft gemaakt. Niet alleen omdat ik zelf een heftige periode van bestralingen en chemo's heb moeten ondergaan en plots met de kwetsbaarheid van het leven ben geconfronteerd, maar ook omdat ik in mijn nachten in het ziekenhuis veel gesproken heb met mensen die -in tegenstelling tot mij- helaas geen uitzicht op genezing hadden... Mijn grootste levensles uit deze periode? Waar een wil is, is een weg... en hoe kort die weg ook nog maar moge zijn, mensen die ernstig ziek of terminaal zijn, zullen er -wanneer mogelijk- alles aan doen om deze weg zo warm mogelijk in te vullen. Vandaag even een ode-momentje aan alle mensen die terminaal zijn, omdat zij eigenlijk de sterkste mensen onder ons zijn. En ik... ik heb ze mee mogen maken van heel dichtbij, dus ik kan met volle overtuiging zeggen dat deze mensen alle respect en lof van de wereld verdienen, en wel hierom...
Ze durven voor zichzelf te kiezen
In de huidige maatschappij zijn we allemaal heel erg geneigd om de mensen om ons heen te pleasen. Je weet wel, omdat je bang bent dat mensen een verkeerd beeld van je krijgen. Of omdat je simpelweg aardig gevonden wilt worden. Voor jezelf kiezen lijkt een makkelijke stap in het leven, maar blijkt in de praktijk een stuk lastiger. Wat je vaak ziet is dat mensen die terminaal zijn de druk van de maatschappij wat meer van zich afzetten en voor zichzelf durven te kiezen. Want waarom altijd maar anderen pleasen, terwijl je ook wat dingen van je bucket list kun doen?
Ze hakken knopen door
Twijfels, twijfels, twijfels.... Waarom zijn er toch zoveel keuzes in het leven? Mensen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben, hebben de kracht om deze wetenschap niet te zien als een bedreiging, maar juist als een kans. Want waarom zou je twijfelen tussen de dingen die je leuk of fijn vindt? Doe 't gewoon allemaal! En als die mogelijkheid er helaas niet is, weten ze vaak heel snel de keuze te maken voor hetgeen waar echt hun hart ligt, en gaan ze hier vol overgave voor. Juist, ze doen de dingen die ze echt willen doen... De tijd dwingt hen simpelweg om keuzes te maken, maar dat neemt niet weg dat het enorm knap is dat ze dit ook daadwerkelijk kunnen.
Ze laten zich van hun meest kwetsbare kant zien
Wist je dat het een van de moeilijkste dingen is om je kwetsbaar op te stellen? Het klinkt allemaal heel vanzelfsprekend, maar de praktijk leert ons dat het soms makkelijker is om een masker op te zetten, dan je daadwerkelijke kwetsbare kant te tonen. Juist de terminale mensen durven hun gevoelskant bloot te leggen. En ja, ze hebben misschien geen andere keus, maar ze doen 't mooi maar wel even. En ja... deze kwetsbaarheid maakt hen vervolgens weer zo sterk... Daar kunnen de meeste mensen wat van leren.
Ze inspireren anderen
Vaak stralen mensen die terminaal zijn een bepaalde kracht, positiviteit en warmte uit. Ze hebben mij tijdens mijn ziekteperiode oprecht doen laten nadenken over het leven en mij geïnspireerd om ook wat van mijn leven te maken. Morgen, overmorgen, en alle dagen daarna... Maar vooral nu: leven in het heden, genieten van elke dag die je mag meemaken en eren wat je hebt.
Hart versus verstand
Ze laten hun hart spreken, en volgen deze vervolgens. Want waarom alles op verstand doen, als je hart je eigenlijk hele andere dingen influistert? Mensen die terminaal zijn, zijn gedwongen na te denken over wat ze echt willen in de laatste fase van hun leven, en dit is weer gerelateerd aan hun hart. Leven op verstand is -inderdaad- misschien wel een verstandige keuze, maak staat vaak niet parallel aan wat je echt wilt - je hart dus. Om in deze maatschappij te durven kiezen voor je hart, is een hele moedige keuze. Wederom iets om over na te denken voor vele mensen onder ons.
De moeilijkste situatie ever kunnen accepteren
Bijzonder is dat ik tijdens mijn ziekenhuisopnames de mensen met een terminale ziekte het meeste zag stralen, lachen en genieten. Een diepe buiging voor jullie allemaal, dat jullie het stukje acceptatie hebben kunnen vinden en hier zo mooi mee weten om te gaan. Je enerzijds kwetsbaar durven opstellen, maar je anderzijds ontpoppen tot een persoon die zich door niets of niemand laat tegenhouden in de 'strijd' om de laatste dagen, weken of maanden zo prettig mogelijk in te vullen.
Ze eren de allerkleinste geluksmomentjes
Bovenstaande geeft hen de kracht om de allerkleinste geluksmomentjes te eren. Mooie momentjes als een warm zonnetje stralend in je gezicht, het samenzijn met je familie of het juist zo genieten van de stilte om je heen worden vaak als vanzelfsprekend beschouwd... Mensen die niet lang meer te leven hebben weten echter als geen ander hoe belangrijk en groot deze 'kleine' momentjes eigenlijk zijn. Ze ontvangen deze met open armen en volle waardering. Een gezond leven, is dat eigenlijk wel zo vanzelfsprekend? Nee, helemaal niet! Mijn boodschap aan iedereen van jullie: geniet van wat je hebt en ben dankbaar voor de liefde die je meegekregen hebt! Leef je leven zoals jij dat wilt en kies voor jezelf. Dan wordt leven pas echt leven... zelfs als je nog maar een paar weken, maanden of jaren voor je hebt.
.jpeg)
Reacties (3)