0
Terug naar overzicht

Waarom botsen mensen juist meer na een verlies?

14/09/2016
Redactie
Delen:
Waarom botsen mensen juist meer na een verlies?

“Ik voel me al zó alleen. Waarom krijg ik ook nog eens ruzie?” Veel mensen die iemand verloren hebben, ervaren dat ze kampen met verdriet en voelen zich alleen. En dan zijn er ook opeens conflicten. Hoe komt dat toch? En wat moet je ermee? Dit is een terugkerend thema wat ik tegenkom bij de mensen die ik begeleid.

Ieder rouwt anders

Dat je relaties onder druk komen te staan, komt doordat verlies een groot iets is. Met je partner, ouders en kinderen zit je allemaal in hetzelfde schuitje. Daar waar je normaal samen heel goed met dingen om kan gaan, ben je nu allemaal van slag. Ieder rouwt anders en in een eigen tempo. Dat maakt dat je bijna nooit synchroon loopt met elkaar. De een heeft net een goede dag, de ander een slechte. Het is moeilijk om je geduldige, leuke zelf te zijn. Meer dan anders wil je je terugtrekken of heb je een wat korter lontje - net als die ander. Tegelijkertijd verwachten we van elkaar dat de ander voor je klaar staat. Dit zijn allemaal logische ingrediënten voor botsingen tussen mensen in tijden van verlies en verdriet.

Teleurgesteld

Het vraagt iets extra's om relaties goed te houden. Je staat namelijk voor de grote uitdaging dat je met je eigen pijn een weg moet vinden. Daarbovenop komt dat óók je partner, je ouders en/of je kind extra steun van jou nodig hebben. Dat maakt dat je snel teleurgesteld raakt in elkaar.

Volg jouw levenspad

Het mooiste is als iedereen geduld heeft. Dat je kan accepteren dat de ander er niet voor je kan zijn zoals je zou willen. Je hoeft het niet als een teken van falen of egoïsme te zien: het lukt gewoonweg even niet. Ieder heeft namelijk tijd nodig om in zijn of haar eigen tempo met het verlies en verdriet bezig te zijn en het te integreren in zijn of haar leven. Kijk hoe ieder individueel de steun vindt die hij of zij nodig heeft in het rouwproces om weer beter in zijn of haar vel te zitten. Ieder kan zo een eigen levenspad vinden om eigen antwoorden te ontdekken. En dán kun je ook elkaar weer vinden en steunen - en de reis in het leven met elkaar verder aangaan.

Vergeving

De sleutel om elkaar weer te vinden mag wat mij betreft nieuw leven worden ingeblazen, namelijk met het woord vergeving! Maak met elkaar schoon schip: kijk naar jezelf, bied excuses aan en aanvaard ze. Dát is waarmee je elkaar weer ruimte geeft om jezelf te zijn. Wees geduldig met elkaar en zoek steun in je familie en vriendenkring. Als dat niet voldoende is voor wat jij nodig hebt, kun je ook professionele hulp van een rouw- en verliesbegeleider inschakelen.

Je bent niet de enige

Mocht je je als lezer hierin herkennen, bedenk dan dat het écht niet aan jou of de ander ligt. Onlangs zei een deelneemster in mijn workshop: "Ik dacht dat dit alleen in mijn familie speelde", maar het werd haar goed duidelijk dat bijna iedere deelnemer zich hierin herkende. Er zijn zeker relaties en families die samen een heel sterke band krijgen. Dat is heel bijzonder en de mensen doen daar dan ook echt moeite voor. Dat gaat niet vanzelf.

Inzicht

Botsing wordt niet zozeer veroorzaakt door jou of de ander, maar juist meer door het verlies. Ieder heeft zijn of haar eigen weg en gaat de uitdaging aan om met het verlies om te gaan. Ik hoop dat dit inzicht je meer begrip geeft van wat er gebeurt. Ik wens je rust en compassie voor jezelf en de ander.

Delen:

Reacties (3)

Reactie van Mary-anne Gitmans-Bos op 28 apr. 2020 21:45
"Met aandacht heb ik het verhaal gelezen. Toch vind ik het moeilijk. Mijn moeder is afgelopen juli overleden. Ze had een aantal wensen op papier staan, dus vind ik dat je hier rekening mee moet houden. Mijn zussen dachten hier anders over en mijn broer maakte het niet uit. Ik heb hier moeilijk over gedaan want ik vind dat je dit niet kunt maken tov moeder. Dit is toen terug gedraaid. Maar toen hebben ze mij niet meer betrokken in het regelwerk. Met pastoor hebben de zussen overlegt zonder dat ik het wist. De kleinkinderen hadden ook een idee om tijdens de uitvaart te doen, helaas daar hadden de zussen niet aan gedacht dus dat ging niet door. Ze mochten kaarsjes aanmaken. Kleinkinderen in de leeftijd van 15 tot 38 jaar. We hadden een foto van mam uitgezocht, maar er werd een andere foto geplaatst op het gedachtenis prentje, foto van mam met hand van oudste zus. Sieraden verdeeld zonder dat ik het wist. De urn zou ik samen met mijn broer bijzetten in het geaf van pap. Maar mijn zussen hebben dit latendoen zonder dat mijn broer en ik er bij konden zijn. Er is natuurlijk nog veel meer gebeurd. Maar ik heb een lijn uitgezet. Nog steeds heb ik grote moeite hier mee. Heel veel verdriet. Pijnlijke rouw. Niet normaal. Dan wordt vergeven toch echt wel lastig. Dit is afscheid nemen op een andere manier dan bij me past. Zeer verdrietige dochter."
Reactie van Stéphanie Beijnes op 15 sep. 2016 15:21
"Wat fijn Liesbeth om te lezen dat jij de ervaring hebt, dat het wél kan en het in jouw leven relaties heeft versterkt, mooi! En dat zegt iets over jou en wie jij bent, je toewijding, want het gaat niet vanzelf."
Reactie van Liesbeth Goderie op 14 sep. 2016 12:51
"Heel herkenbaar, het is zo moeilijk, rouwen, met elkaar, naast elkaar, soms lijnrecht tegenover elkaar. Maar als je er samen doorheen gaat, zijn de relaties met je dierbaren zo diep en intens, dat ik dat heb ervaren als het positieve en mooie wat eruit voort is gekomen. En dat blijft voor altijd "

Reactie plaatsen

RememberMe

Voor een afscheid met een gekleurd randje