Gedachten van iemand die rouwt

Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Hoe je moet rouwen is dus eigenlijk een hele subjectieve vraag en lastig om te beantwoorden. Wel is er bij mensen in rouw vaak een patroon te zien, bijvoorbeeld in de gedachten die hij of zij met zich meedraagt. De gedachten van iemand die rouwt zitten bomvol met gevoel, emotie en vragen. Op de redactie deden wij een klein onderzoekje naar hersenspinsels onder mensen die rouwen. Herken jij je in (één van) deze gedachten?

Wat moet ik zonder ___, ga ik het wel redden?

Dit is een gedachte die bijna bij elke nabestaande wel door het hoofd schiet. En ja, we weten 't: het is enorm lastig om uit dat diepe dal te kruipen en door te gaan zonder hem of haar aan je zijde. Toch komt 't echt wel weer goed. Houd in je achterhoofd dat dit alleen wel wat tijd kan gaan kosten. En dat je best wat hulp in mag schakelen van de mensen om je heen.

Ik voel me zo alleen...

Eenzaamheid is een emotie die vaak bij rouwende mensen voorkomt. Je zult misschien regelmatig overvallen worden door dit lege gevoel. Probeer het eens zo te bekijken: het is alleen maar een teken dat je hem of haar heel erg mist en hij of zij dus een hele kostbare toevoeging aan je leven was. Probeer ook eens ruimte te maken voor de mooie herinneringen. Wedden dat je gevoel van eenzaamheid dan ook heel even plaats maakt voor een klein glimlachje?

Sorry jongens, vandaag kom ik echt even mijn bed niet uit

Even helemaal nergens zin in hebben en je verstoppen voor alles en iedereen om je heen. Dit is helemaal niet gek als je middenin een rouwproces zit. Soms wordt het immers allemaal even teveel en dan mag je ook echt wel even die deken over je hoofd heen trekken. Een dag in bed liggen en je zintuigen een paar uur uitzetten is helemaal oké, als het moment ook maar weer aanbreekt dat je uit je bed kunt kruipen.

Huh, wat zei je? Ik zie je wel, maar ik hoor je niet...

Herken je dit? Dat je met iemand aan het praten bent maar hem of haar eigenlijk helemaal niet hoort? Dat je de persoon tegenover je wel ziet, maar dat de woorden totaal aan je voorbij gaan? Je weet wel: omdat je in gedachten eigenlijk maar met één ding bezig bent: die fijne persoon die je zo enorm mist.

Dit deed ik normaal altijd met ___

Terwijl jij al lachend dat ene spel aan het spelen bent met je vrienden, overvalt je opeens dat gevoel van eenzaamheid weer. Dit spel speelden jij en de persoon in kwestie ook altijd. En ja, dat is best wel weer even confronterend... Probeer het eens zo te bekijken: op deze manier houd je wel jullie leuke momentjes samen in gedachten, en dat zou hij of zij alleen maar heel erg mooi vinden.

Wow, ik dacht echt dat ik ___ zag lopen...

Terwijl jij je dagelijkse boodschappen aan het afrekenen bent, zie je links van je opeens een man die wel heel erg op jouw overleden geliefde lijkt. Je krijgt het opeens helemaal benauwd en kunt je ogen niet van hem afhouden. Dat haar, die houding, die ogen... Het is 'm sprekend! Aan de ene kant een beetje pijnlijk, maar aan de andere kant ook heel mooi: het laat zien je dat je gewoon heel veel met hem bezig bent, en dat maakt van jou een nog mooier mens.

Ik weet zeker dat ___ heel hard zou moeten lachen als 'ie dit zou horen!

Je maakt weer eens een van je gekke opmerkingen en iedereen kijkt je aan alsof je elk moment van je stoel zult gaan vallen. Terwijl alle mensen om je heen hun wenkbrauwen verbaasd optrekken weet jij t zeker: jouw overleden dierbare zou hier hoe dan ook heel hard om moeten schateren... Als enige!

Zouden mensen aan mij zien dat ik me eigenlijk helemaal niet happy voel?

Je bent met een groep vrienden een drankje aan het doen en terwijl je je al lachend en pratend in de gesprekken mengt, vraag je je stiekem af of mensen eigenlijk wel zien dat je je zo rot voelt. Je lacht wel, maar anderzijds zijn je gedachten eigenlijk helemaal ergens anders. Precies: bij hem of haar.

Laat me gewoon allemaal even met rust...

Je mailbox zit vol met ongelezen e-mails en terwijl je je weg hier doorheen probeert te werken, stelt er rechts van je iemand de hele tijd lastige vragen. Je voelt het al opborrelen: het wordt teveel. Dat is helemaal niet gek, in een periode van rouw is het namelijk algemeen bekend dat je minder aan kunt. Leg je hier dus bij neer en neem heel even afstand van de drukte. Jezelf een half uurtje afzonderen kan soms al helpen.

... Of sla nou eens een arm om me heen!

Soms kan je gevoel juist weer de hele andere kant opschieten. Je bent verdrietig en het enige wat je wilt is een arm om je heen. Al is het maar heel even. Als wij je een tip mogen geven: je mag ALTIJD om een arm vragen, daar is helemaal niks mis mee. Door aan te geven wat je voelt kunnen de mensen uit je omgeving hier weer een stuk beter op inspelen. En ja, dan komt die steunende arm vanzelf. :-) Kun jij wel wat positieve energie gebruiken? Laat ons je een handje helpen en lees het artikel 'Redenen om het leven te vieren' eens.