Hoe wil jij herinnerd worden?

Wist je dat wij iedere dag herinneringen maken? Zelfs op dit moment maak je een herinnering. Misschien zit je lekker met een kop koffie en je iPad op schoot dit blog te lezen. Ook dat is een herinnering aan even een moment voor jezelf…

Het is best gek dat we er eigenlijk alleen bij stilstaan op het moment van de dood. Op het moment dat wij afscheid moeten nemen van een dierbare komen al die mooie herinneringen van vroeger weer naar boven. En dat ontroert ons dan vaak. Het kan erg fijn zijn om na het overlijden van een dierbare samen met anderen herinneringen op te halen en om erover te praten. Een bijzonder mooi (kinder)boek hierover is ‘Derk Das blijft altijd bij ons’, van Susan Varley.

Dierbare herinneringen staan in je hart gegrift

Iedereen heeft andere herinneringen aan een persoon. Dat zie ik vaak terug in mijn workshops Collage-Herinneringsschilderij maken. Zoals die keer dat een moeder met haar twee puberzoons bij mij kwam schilderen nadat hun vader was overleden.

De ene zoon had er zin in om te beginnen, maar de andere zoon bood weerstand. Nadat de anderen aan het werk gingen zat hij nog voor zich uit te staren. Ik ging naast hem zitten en begon met hem te praten over herinneringen. Toen ineens ging hij rechtop zitten en begon aan het herinneringsschilderij voor zijn vader te werken. Nadat de schilderijen klaar waren vertelde iedereen over wat ze gemaakt hadden. Toen hij aan de beurt kwam zei hij dat zijn vader hem een keer mee uit vissen had genomen. De rust en de mooie gesprekken die ze samen hebben gehad zou hij nooit vergeten. Hij had een grote paraplu geschilderd, met daaronder twee mensen aan de waterkant met hengels. Zelfs zijn moeder wist niet dat dit zo een grote indruk op hem had gemaakt. Zo mooi kan het zijn met herinneringen. Ze staan vaak gegrift in je hart en zijn je dierbaar. Niemand weet van te voren welke herinneringen er opgeslagen worden, dat gaat onbewust. Ze kunnen je steun geven, maar ook verdriet… Want in elke traan van verdriet, schuilt een glimlach van een herinnering…

Dus hoe wil jij herinnerd worden?

Denk je daar wel eens over na? Het is leuk om dat aan mensen in je omgeving te vragen; aan familie, vrienden, collega’s op je werk of aan vrienden van het sporten. Je kunt op zoveel verschillende manieren herinnerd worden, omdat je ook vele ‘petten’ op hebt gedurende de dag en dus ook gedurende je hele leven. De ene keer ben je de liefdevolle moeder die voor haar kinderen zorgt en de andere keer ben je de fanatieke sporter die wilt winnen. Maar op je werk kennen ze je misschien als die waardevolle collega die altijd aan anderen denkt als ze jarig zijn of juist als die ambitieuze collega die over lijken gaat! Dus wie ben jij? En hoe wil jij herinnerd worden? Het is toch leuker om dat eens ‘bij leven’ te horen dan wanneer je dood bent?

Jij wilt toch niet de geschiedenis ingaan als de persoon die altijd wat te zeuren heeft, die het nooit goed genoeg vindt, degene die nooit eens een complimentje of een schouderklopje geeft? Allemaal kleine dingen die je wel of niet tot een geliefd persoon maken. Dus hoe wil jij de geschiedenis ingaan?

Opdracht voor deze week:

Vraag aan mensen, privé, op je werk, je sportvrienden of andere clubjes, wat zij van jou vinden. Dit kun je doen met een simpele vraag als “Wat vind je van mij?” Kun je de confrontatie niet aan, omdat je bijvoorbeeld bang bent om te horen dat ze je een gierigaard vinden? Verander dan je gedrag en vraag het over een half jaar weer. Of doe je het niet omdat je het gek vindt? Gewoon doen! Mensen vinden dit leuk en het leidt tot de opening voor een gesprek, want reken maar dat ze aan jou ook zullen vragen hoe jij hen vindt! Het is toch gek dat we die dingen alleen maar zeggen als iemand dood is?