Cryonisme: een tweede kans op aarde?

Een negentigjarige vrouw uit België heeft zich begin september laten invriezen in de Cryonics Institute in Michigan. Dit in de hoop dat ze ooit opgewekt kan worden uit de dood. Ze is de 139e persoon die is ingevroren en tot de zogenaamde Cryonisten behoort. Wij gingen wat verder op onderzoek uit om te ontdekken wat cryonisme nu precies inhoudt en waarom mensen hiervoor kiezen.

Griezelig of normaal?

Het is voor velen wellicht een griezelig of abnormaal idee om jezelf te laten invriezen in de hoop ooit weer verder te leven. Want je hebt geen zekerheid en wat nu als je tot leven komt in een totaal andere maatschappij ergens in een verre toekomst? Daar denken de cryonisten anders over. En ze zijn niet de eersten. Als je even teruggaat in de historie is de mensheid al eeuwenlang bezig met de vraag of er leven is na de dood. De oude Egyptenaren lieten zich bijvoorbeeld mummificeren, zodat hun lichaam niet verging. Dit is enigszins vergelijkbaar met het uitgangspunt van de cryonisten die ook niet willen dat hun lichaam vergaat.

Waarom kiezen mensen voor cryonisme?

Cryonisten houden zo erg van het leven dat ze niet willen sterven. Ooit hopen ze dat mensen hen ontdooien en dat ze bijvoorbeeld genezen van de ziekte waaraan ze zijn overleden. Ze geloven dat de medische wetenschap de volgende eeuw zo ver is ontwikkeld dat ze de schade aan het lichaam kunnen herstellen en een oud lichaam kunnen verjongen. Zo kan de patiënt na invriezing weer verder leven en hebben ze een tweede kans op aarde. Samen met de andere cryonisten kunnen ze dan iets opbouwen. In de jaren 60 kwam de cryonistenbeweging op na een publicatie van Robert Ettinger, ook wel 'de vader van het cryonisme' genoemd. Hij heeft zichzelf laten invriezen toen hij op 92-jarige leeftijd stierf in 2011.

Experimenten met insecten en katten

Ettinger bracht begin jaren zestig het boek ‘The prospect of immortality’ uit. Hij vertelt daarin dat cryonisme kan werken en onderbouwt dit met experimenten. Hij koelde insecten, hamsters, ratten en honden af totdat de helft van hun lichaam was bevroren en vervolgens bracht hij ze weer op temperatuur. De meeste dieren overleefden dit. Door deze publicatie ontstond de cryonisme-beweging. In 1986 deed Eric Drexler, hoogleraar in de Moleculaire Nanotechnologie, onderzoek naar robots die in staat zijn cellen te repareren. Hij schreef dat er door het invriezen van een lichaam cellen beschadigd zouden raken. Maar in de toekomst zou die schade eventueel gerepareerd kunnen worden door robots.

Hoe werkt cryonisme?

Hoe gaat dat 'invriezen' nu eigenlijk in zijn werk? Ga je 'gewoon' een diepvries in? Zo simpel is het niet. Wanneer een cryonist is overleden moet de invriesprocedure zo snel mogelijk beginnen. Zodra de arts de dood vaststelt, sluit hij het lichaam aan op een hart-longmachine om de circulatie van zuurstof en bloed weer aan de gang te krijgen. Zo probeert hij te voorkomen dat de hersencellen afsterven. Daarna dient hij het lichaam diverse medicijnen toe en pakt hij het in met ijs en vervangt het bloed door een oplossing met conserverende middelen. Dit doet hij om elke cel te beschermen tegen de koeling. Door het invriezen worden het bewustzijn en het geheugen vastgelegd in de neurale structuur van de hersenen. Hierdoor blijft iemands identiteit behouden, volgens de cryonisten.

Transport naar Amerika

Cryonisme is overigens verboden in Nederland. Een lichaam mag hier maximaal 6 dagen boven de grond blijven. In Amerika zijn er wel verschillende invriesbedrijven. De Dutch Cryonics Organisation (DCO) probeert cryonisme mogelijk te maken voor Nederlanders, door ze in contact te brengen met de Amerikaanse bedrijven.

Kritische wetenschappers en ethici

De grote vraag blijft bij velen of cryonisme nou echt werkt. Volgens kritische wetenschappers is het haast onmogelijk om mensen weer tot leven te wekken. Ze stellen dat het invriezen van een lichaam voor onherstelbare schade zorgt. Professor Wim van de Voorde vindt het ‘pure geldklopperij’. De behandeling van de Belgische vrouw heeft duizenden euro's gekost en er is een minieme kans dat ze ooit weer zal leven, stelt hij. Sommige ethici vragen zich af of mensen uit het jaar 2300 er wel baat bij hebben als er iemand uit 2011 weer tot leven wordt gewekt. Ondanks de kritiek blijft de DCO hopen op een tweede leven: “Bij begraven of cremeren is de kans op overleven 0. Bij invriezen is de kans groter dan 0.” Bronnen: Dutch Cryonics Organisation, scientias.nl  Wat vind jij van cryonisme? Zou jij er voor kiezen en waarom wel of niet? Laat het ons weten in een reactie onderaan het artikel.