Herkenbare situaties op een uitvaart voor de gast

Of je nou naar een begrafenis of een crematie gaat, er zijn altijd van die situaties die je op vrijwel elke uitvaart meemaakt. Althans, dat is wat de ervaring ons leert. Van moeilijke en pijnlijke situaties tot momenten die juist weer heel mooi en waardevol zijn. In dit artikel zetten wij een aantal herkenbare situaties op een uitvaart op een rij.

Het moment dat je je tranen probeert te bedwingen, omdat een speech zo ontzettend mooi is

De speech van een van de nabestaanden heeft je tot in je hart -en dieper- weten te raken. Terwijl hij zijn slotzin van de uitvaartspeech uitspreekt, voel je jouw ogen vochtig worden. Stiekem probeer je te vechten tegen de tranen, maar als je de mensen om je heen ook ziet bezwijken, besef je dat je jouw tranen mag laten lopen.

Het moment dat er een enorme stilte valt en iedereen, maar dan ook echt iedereen, sprakeloos is

Of dit nou vlak na die ene speech is of op het moment dat jullie met zijn allen naar een fotogalerij kijken: er breekt altijd zo een moment aan dat werkelijk waar iedereen van stil valt. Gewoon, omdat hetgeen wat op dat moment gebeurt of gezegd wordt zoveel emoties met zich meebrengt. Maar ook omdat woorden op een moment als deze eigenlijk helemaal niet meer nodig zijn; de emotie zegt genoeg.

Het moment dat de rillingen over je rug lopen, omdat je de pijn van de familie om je heen kan voelen

Je ziet de familieleden op een manier zoals je ze nog nooit eerder hebt aanschouwd. Waar je ze normaal ziet als vrolijke en stralende mensen, daar voel je nu een enorme vlaag aan pijn en verdriet als je naar ze kijkt.  En ja, dat komt binnen...

Het moment dat je iemand heel graag een knuffel wilt geven, gewoon, om 'm te troosten

Je voelt de pijn en dit haalt in jou verschillende emoties naar boven. Je zou de familie het liefst even heel stevig vasthouden, omdat je hen op hun kwetsbaarst ziet, maar ook omdat je gewoon even geen woorden hebt en dit de manier is om de familie te laten zien dat je met ze meevoelt en er voor ze bent.

Het moment dat je iets wilt schrijven in het condoleanceboek, maar de woorden niet kunt vinden

Je wilt eigenlijk zoveel zeggen, maar op het moment dat jij die pen in je handen hebt, komt er geen woord in je op. Je staart naar het papier en zoekt in gedachten naar een 'gepast' bericht dat je achter kunt laten. No worries: niks is fout... écht niet. Als je de woorden niet kunt vinden, is het prima om alleen je naam neer te zetten. Het feit dat je er bent, op dat moment en die dag, zegt eigenlijk al genoeg.

Tip: lees ook eens het artikel 'Wat schrijf je in een condoleanceboek'.

Het moment dat je de familie moet gaan condoleren, maar eigenlijk niet zo goed weet hoe

Je bent misschien bang om het verkeerd te doen en je wilt ook niet vreemd overkomen op het moment dat jij je spijt gaat betuigen. Terwijl je aanstalten maakt om op de familie af te lopen, schieten er allerlei what to say berichten door je hoofd. Ook hierbij geldt: niks is fout. Spreek vanuit je gevoel, iets mooiers dan dat is er niet.

Het moment dat je voor 't eerst weer durft te lachen, omdat er een mooie herinnering gedeeld wordt

Vaak breekt er op een uitvaart ook het moment aan dat er weer heel even gelachen mag worden. Je weet wel, omdat er een reeks van mooie herinneringen voorbij komt. En ja, lachen mag... Ook de mooie en grappige herinneringen mogen namelijk benoemd worden, dit zijn immers de meest dierbare momenten van allemaal.

Het moment dat je afscheid neemt van elkaar en je je zowel 'leeg' als 'bevoorrecht' voelt

'Leeg', omdat je je nogmaals beseft dat deze persoon echt niet meer terug zal komen. Bevoorrecht omdat jij je beseft dat je het eigenlijk heel goed hebt. Bijvoorbeeld omdat je kerngezond bent, fijne mensen om je heen hebt of omdat je de kans hebt om de dingen te doen die je leuk vindt. Dubbele gevoelens, maar menselijk. Laat elke emotie toe, dit is een onderdeel van het verdriet en zal jou door je eigen proces van rouw leiden.

Nu zijn wij natuurlijk benieuwd: roept (een van) deze situatie(s) herkenning bij jou op?